اجزای ایمپلنت – قسمت اول
بررسی اجزای ایمپلنت قسمت اول
در اینجا به شرح اجزای مختلف ایمپلنت می پردازیم.
فیکسچر(fixture)
فیکسپر قطعه از جنس تایتانیوم می باشد که داخل فک بیمار قرار میگیرد. فیکسچر با استخوان فک جوش می خورد و پروتز ایمپلنت روی آن سوار می شود. در ایمپلنت های در سطح بافت قسمت High polished ارتفاع زیادی دارد که بیرون استخوان قرار می گیرد که این قسمت در سطح استخوان قرار ندارد.
اباتمنت (Abutment)
اباتمنت قطعه ایست که روی ایمپلنت پیچ می شود و وظیفه آن تامین ساپورت و گیر پروتز است. پروتز روی اباتمنت قرار می گیرد. این اباتمنت ها یک قطعه ای و یا دو قطعه ای هستند. اباتمنت های یک قطعه ای جز ضدچرخش ندارند. در صورت استفاده از اباتمنت دو قطعه ای برای روکش تکی از نوع دارای جز ضد چرخش استفاده می شود. در اباتمنت های دو قطعه ای در مواقعی که از این اباتمنت ها برای پروتزهای ثابت به هم متصل استفاده می شود، چون عملا امکان چرخش پروتز وجود ندارد و هم برای این که نشاندن پروتز آسان تر و بدون خطا انجام گیرد، از نوع بدون جز ضد چرخش استفاده می شود.
اباتمنت دو قطعه ای خود می تواند حالت مستقیم یا زاویه دار داشته باشد. استفاده از اباتمنت مستقیم و یا زاویه دار بستگی به محل و زاویه قرارگیری ایمپلنت ها دارد. اباتمنت به عنوان واسطه ای برای نصب دندان پروتزی به روی فیکسچر می باشد. نقش اساسی اباتمنت در ساخت سوپراستراکچر یا پروتزهای ایمپلنت استکه به طور کلی پروتزهای ایمپلنت به صورت پیچ شونده و یا سیمان شونده هستند. در حال حاضر در اکثر سیستم های ایمپلنت، اباتمنت های زاویه دار از 5 تا 25 درجه وجود دارد و در مواردی که جراح نتوانسته باشد ایمپلنت را عمود در استخوان بیمار قرار دهد از آنها استفاده می شود.
هیلینگ اباتمنت باعث شکل گیری بافت لثه در اطراف ایمپلنت می شود. و همچنین از نفوذ جسم خارجی به داخل ایمپلنت جلوگیری می کند. بعد از بستن هیلینگ و گذشت یک تا 2 هفته، دندانپزشک هیلینگ را باز کرده و ایمپرشن کوپینگ را برای قالب گیری به جای آن می بندد. سپس در همان جلسه مجدداً هیلینگ را بسته تا دندان بیمار آماده گردد. هیلینگ اباتمنت نیز دارای قطر، کلار و ارتفاع های متنوعی است و بسته به سایز فیکسچر استفاده شده و شرایط لثه بیمار انتخاب می گردد.
روکش فلزی
روکش به ترمیم هایی گفته می شود که تمام تاج دندان را می پوشاند. روکش های فلزی از جنس طلا یا آلیاژهای نیکل، کروم و کبالت می باشد. و با توجه به قدرت تحمل فشار آنها ، معمولا برای استقرار روی دندان های عقب استفاده می شود.
ایمپرشن کوپینگ (Impression coping):
ایمپرشن کوپینگ قطعاتی هستند که برای قالب گیری مورد استفاده قرار میگیرند. پست قالب گیری به ایمپلنت متصل می شود، سپس توسط قالب گیری موقعیت دقیق ایمپلنت را نسبت به نواحی آناتومیک مجاور به کست انتقال می دهد. هنگام قالب گیری از اباتمنت های یک قطعه ای، نوعی از ایمپرشن کپ به کار می رود و روی اباتمنتی که داخل دهان بسته شده قرار می گیرد. و زمان قالب گیری داخل ماده قالب قالب گیری باقی می ماند. پس از خارج کردن قالب، انالوگ اباتمنت متناظر باآن درونش قرار می گیرد و کست ریخته می شود.
برن اوت کپ
پروتزهای دندانی برن اوت کپ را روی اباتمنت قرار داده و ساخت سوپر استراکچر شروع میشود. پس از آرتیکولاتور گذاری کست های اصلی، این قطعات پلاستیکی با توجه به اکلوژن تنظیم میشود. و روی آن ها و کس آپ انجام شده و مطابق معمول سیلندر گذاری شده و ریخته گری انجام می شود.