روش های افزایش دوام ایمپلنت دندان
بررسی روش های افزایش دوام ایمپلنت دندان
حفظ بهداشت دهان در دندان ایمپلنتی
حفظ بهداشت دهان شرط اصلی موفقیت درمان ایمپلنت دندان است. در صورتی که بهداشت دهان را به خوبی رعایت نکنید احتمال شکست درمان ایمپلنت افزایش می‌یابد. پس از جایگذاری ایمپلنت باید آن را همانند دندان‌های طبیعی خود مرتباً تمیز کنید و هر گونه پلاک و باکتری‌های تجمع یافته در سطح آن را بزدایید. از آنجایی که پیش از ایجاد پوسیدگی دندان، خون رسانی به لثه افزایش می‌یابد باید با نخ دندان کشیدن مرتب، از لثه نیز مراقبت کنید.
همچنین ترمیم‌های ثابت بر پایه ایمپلنت اعم از ایمپلنت تکی و بریج بر پایه ایمپلنت باید به دقت تمیز شوند. حداقل دو مرتبه در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید و فواصل بین دندان‌ها و زیر بریج را با نخ دندان، واترجت (یا آب افشان) یا سایر ابزارهای مخصوص تمیز کنید.
میز کردن دندان با آب فشان (واترجت)
در مورد دندان مصنوعی غیر ثابت یا متحرک بر پایه ایمپلنت، باید مرتباً پس از هر بار صرف غذا دندان مصنوعی را در بیاورید و دهان و دندان مصنوعی را به صورت جداگانه تمیز کنید. توجه ویژه ای به لثه زیر پروتز دندانی داشته باشید.
چکاپهای منظم دندانپزشکی
هر شش ماه یک بار برای چکاپ و بررسی وضعیت دندان‌ها و ایمپلنت به دندانپزشک مراجعه کنید. در این چکاپهای دندانپزشکی سلامت عمومی دهان بررسی شده و ثبات ایمپلنت با ابزارهای مخصوصی ارزیابی می‌شود. همچنین در صورت لزوم جرم گیری انجام می‌شود.
استفاده نادرست از ایمپلنت دندان
پروتزهای بر پایه ایمپلنت نباید تحت فشار بیش از حد و استفاده نادرست قرار بگیرد. نباید اشیای سخت یا غذاهای سفت و ترد را با هیچ یک از پروتزهای دندانی بجوید. علاوه بر این بعضی عادات مانند دندان قروچه، فشار زیادی بر دندان‌های طبیعی و پروتزهای دندانی وارد می‌کند که خطر کاهش طول عمر آنها را افزایش میدهد. توصیه می‌شود در صورتی که دندان قروچه دارید برای دریافت نایت گارد (محافظ دهان شبانه) به دندانپزشک مراجعه کنید.
مراقبت از دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت
دندان مصنوعی غیر ثابت و اوردنچر نیاز به مراقبت مداوم دارند. توجه داشته باشید پس از مدتی دندان مصنوعی مستهلک شده و باید ترمیم یا تعویض شود.
دو فرایند التهابی اصلی که باعث عدم موفقیت ایمپلنت دندان می‌شود عبارتند از موکوزیت اطراف ایمپلنت (التهاب بافت‌های پیرامون ایمپلنت) و پری ایمپلنتیت (موکوزیت اطراف ایمپلنت با شواهد تحلیل رفتن پیشرونده استخوان).
بررسی ها نشان میدهد ظرف 5 تا 10 سال پس از کاشت ایمپلنت، حدود 10% از ایمپلنتهای کاشته شده و 20% از بیمارانی که ایمپلنت کاشته اند دچار عفونت بافت‌های پیرامونی ایمپلنت می‌شوند. ساده ترین راه جلوگیری از این اتفاق، دقت در جایگذاری ایمپلنت، ترمیم و مراقبت و بهداشت دهان است.
به دندانپزشکان آموزش داده می‌شود که پیرامون ایمپلنت جرم گیری یا پروب انجام ندهند. در صورت نیاز به جرم گیری باید از ابزارهای پلاستیکی مخصوص این کار استفاده نمایند. بنابراین تحمع مدوام جرم و رسوب در اطراف ایمپلنت امری شایع و طبیعی است.
مراقبت از ایمپلنت دندان در مقابل پلاک و جرم
اگر چه گاهی اوقات جرم و رسوب در پیرامون ایمپلنت جمع می‌شود، اما دشمنان اصلی موفقیت و ثبات بلند مدت ایمپلنت دندان عبارتند از تشکیل لایه نازک پلاک در بالاتر از سطح استخوان، بقایای چسب روکش و وارد آمدن فشار زیاد بر ایمپلنت. دندانپزشک در چکاپهای دندانپزشکی همیشه باید اطراف ایمپلنت پروب انجام دهد. اگر چه احتمال این که پروب فلزی آسیبی به سطح ایمپلنت برساند بسیار کم است، اما گاهی اوقات استفاده از پروب پلاستیکی کار را در کانتورهای پیرامون روکش متصل شده بر روی ایمپلنت آسان‌تر می‌کند.
خونریزی در انجام پروب
طبیعی نیست و می‌تواند نشان دهنده موکوزیت اطراف ایمپلنت باشد و باید فوراً به آن رسیدگی شود. این ناحیه باید کاملاً تمیز کاری و پاک سازی و پولیش شود. در صورتی که جرم گیری تهاجمی و شدید نباشد استفاده از ابزارهای فلزی مشکلی ایجاد نمی‌کند. در صورتی که علی‌رغم رعایت بهداشت مناسب دهان در خانه، خونریزی ادامه داشت، کانتورهای ترمیم درست و بدون اشکال بود و تمیز کاری کامل انجام شده بود حتی در صورتی که تحلیل رفتن استخوان اتفاق نیفتاده باشد، این احتمال وجود دارد که ایمپلنت دندان در مراحل اولیه پری ایمپلنتیت قرار داشته باشد که به واسطه وارد آمدن فشار نامناسب یا اتصال با چسب دندانپزشکی مورد استفاده برای روکش اتفاق افتاده است.
سه سال طول می‌کشد تا فرایند تحلیل رفتن استخوان به سهولت قابل شناسایی باشد. و اغلب بیش از آن زمان طول خواهد کشید. چسب دندانپزشکی همیشه در عکس رادیوگرافی قابل تشخیص نیست. و در صورتی که دندانپزشک به فرایند تحلیل رفتن استخوان پیرامون ایمپلنت و یا چسب ظنین باشد. باید بیمار را هر چه سریع تر به جراح دندانپزشک ارجاع دهد تا مشکل بررسی شود. هر چه وضعیت زودتر درمان شود موفقیت آن بهتر خواهد بود و در صورتی که بلافاصله چسب پاک شود بیماری بهبود یافته یا به طور کامل برطرف می‌شود.
جرم گیری ایمپلنت
برای مراقبت از ایمپلنت علاوه بر پروب معمولی، باید تمامی پلاک تشکیل شده در سطح ایمپلنت و پیرامون آن پاک سازی شود. در موارد نادر تشکیل جرم در اطراف ایمپلنت، باید جرم گیری انجام شود. برخی متخصصان برای جرم گیری ایمپلنت طرف‌دار استفاده از قلم‌های جرم گیری پلاستیکی هستند. اما در صورتی که با قلم جرم گیری فلزی با دقت کار شود مؤثرتر خواهد بود و آسیبی به ایمپلنت وارد نمی‌شود.
باید به بیماران دستورالعمل نخ دندان کشیدن در اطراف ایمپلنت توضیح داده شود. و حداقل سالی یک مرتبه وضعیت دندان‌ها بررسی شود. در صورت مشاهده نقاط تماس نامناسب بین ایمپلنت و دندان مجاور باید دندان اصلاح شود.